برگه شادباش کوروش بزرگ

زمین را منم تاج تارک‌نشین

ملرزان مرا تا نلرزد زمین

«نظامی گنجوی»

کوروش بزرگ، بزرگمردی بی‌همتا که از برجسته‌ترین مردان همهٔ روزگاران بوده و تا ایران نامی در جهان دارد، به نام نامی او می‌بالد و هرگز فراموشش نخواهد کرد. این شهریار فرزانه کمک به مردمان را آرمان خویش ساخته و یاری ستمدیدگان از رفتارهای همیشگی او بود.

خوشرویی و بزرگواری نیز منش‌هایی بودند که این شاه بزرگ را از خودبزرگ‌بینی دور داشته و فروتن می‌نمود.

به همین روی ایرانیان او را «پدر»، یونانیان «دادگر» و یهودیان «مسیح» می‌خوانند. پس نگونبختی است اگر که اینکه مردم ایران بر هستی چنین بزرگمردی آگاه نبوده و آنانی نیز که نام بلندش را به گوش شنیده‌اند، از او بسیار اندک بدانند. این بخت نگون از آن روست که امروزه جهان یاد این جاودانه‌مرد را گرامی داشته و جهانیان بر بودنش به خود می بالند. اما هزار افسوس، ما که هستی‌مان وام‌دار اوست با او بیگانه‌ترینیم. افسوس

و به کوتاه سخن آن که، این شاه توانا توانست تا برگی زرین بر برگه‌های کارنامه کهن روزگاران افزوده و آن را از روزگار پیش و پس از خود جدا سازد.

چرا که او همواره در تلاش بود به اندیشه دست اندازد تا شمشیر...

*برگه شادباش به مناسبت روز بزرگداشت کوروش بزرگ به دست شماری از ایراندوستان به چاپ رسید و در روزهای ۶ و ٧ آبان ماه (سال ١٣٨٧) در ١٠ تا از میدان‌های تهران و در شهرهای سنندج، ساری، کاشان، اراک، خرم‌آباد به همراه شیرینی پخش شد.

ایران به مانند ققنوس، بار دیگر از خاکستر خویش بر خواهد خاست.

http://www.iranboom.ir/nam-avaran/koroshe-bozorg/1426-kart-shadbash-87.html