شهر باستانی بابل

اکدی: باب-ایلو

بابلی کهن: بابیلیم

عبری: باوِل

یونانی: Βαβυλών

پارسی باستان: بابیروش

واژه بابل در اکدی به معنای دروازه خدایان آمده، یکی از نامدارترین شهرهای دوران باستان که از اوایل هزاره دوم تا آغاز هزاره اول مهمترین شهر جنوب میانرودان و در سده‌های هفتم و ششم پایتخت بابل نو بود.

ویرانه‌های بابل باستانی، در نزدیکی شهر حله (۱۴ فرسنگی جنوب بغداد) واقع شده است.