سخنرانی سورنا فیروزی دربارۀ ماد کهن

17 فوریه 2011

یک پژوهشگر تاریخ ایران باستان:

بخشی از تاریخ ایران باستان توسط تاریخ‌نویسان یونانی حذف شده است

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، سورنا فیروزی پژوهشگر تاریخ ایران باستان در نشست «نگاهی به نوشته‌ها و گل‌نوشته‌های تاریخی» گفت: پیش از مادها، سلسله‌ای ایرانی وجود داشته است که تاریخ‌نویسان یونانی و محققان اروپایی به عمد آن را حذف کرده‌اند.

بر اساس آنچه امروز غربی‌ها می‌گویند: تاریخ دولت‌های ایرانی با مادها آغاز می‌شود، مادها از 701 تا 550 پیش از میلاد فرمانروایی کرده‌اند و پس از مادها نیز هخامنشیان بوده‌اند که تاریخشان از 550 تا 330 پیش از میلاد امتداد می‌یابد!

دودمانی ایرانی از تاریخ باستان حذف شده است

وی که عصر روز یکشنبه (11 بهمن‌ماه 89) در موسسۀ فرهنگی-هنری جمشید جاماسیان سخن می‌گفت، به تاریخ‌نویسان اروپایی اشاره کرد و افزود: اروپاییان همواره کوشیده‌اند که تاریخ پیشاهخامنشی ایران را انکار کنند و آنچه را که در تاریخ هرودوت دربارۀ ایران آمده است، درست و حقیقی بپندارند. در حالی که، کتاب تاریخ هرودوت را برای سرزمین‌های دیگر همانند مصر، افسانه و ساختگی می‌دانند.

وی افزود: نوشته‌های هرودوت ناقص بوده و تحریف شده است، از این رو باید اسناد دیگر  کشورها که ارزش تاریخی دارند را نیز در نظر بگیریم. می‌دانیم که جلد دوم کتاب تاریخ هرودوت دربارۀ مصر است. اروپاییان یک خط از گفته‌های هرودوت دربارۀ مصر را نمی‌پذیرند و آن را دارای سندیت تاریخی نمی‌دانند. بدان سبب که هرودوت قدمت اهرام ثلاثه مصر را به پس از جنگ تروآ می‌کشاند. با این حساب، زمان ساخت کوهواره‌های سه‌گانه (اهرام) 1100سال پیش از میلاد می‌شود. باستان‌شناس مصری، این تاریخ را رد می‌کند و با تکیه بر اسناد دیگر، زمان ساخت اهرام را 2500 سال پیش از میلاد تخمین می‌زند.

به گفتۀ فیروزی: بنابراین از دید آن‌ها، نوشته‌های هرودوت برای تاریخ مصر ارزشی ندارد. در حالی که همین اروپاییان، هر آنچه را که هرودوت دربارۀ ایران نوشته است، بی‌چون و چرا می‌پذیرند. برعکس این، گفته‌های برسوس و دیودور را برای «ایران» دروغین قلمداد می‌کنند، اما برای تاریخ مصر دارای ارزش می‌دانند!

سلسله‌ای برچیده شده از تاریخ ایران

فیروزی یادآور شد: اگر به تاریخ باستانی ایران نگاه کنیم و کتاب‌ها و نوشته‌های مورخانی غیر از هرودوت را بررسی کنیم، درخواهیم یافت پیش از مادها، سلسله‌ای ایرانی وجود داشته است که تاریخ‌نویسان یونانی و محققان اروپایی به عمد آن را حذف کرده‌اند. نخست اشاره کنیم که بر اساس آنچه امروز غربی‌ها می‌گویند، تاریخ دولت‌های ایرانی با مادهای تحت امر دیاکو آغاز می‌شود. مادها از 701 تا 550 پیش از میلاد فرمانروایی کرده‌اند. پس از مادها، هخامنشیان بوده‌اند که تاریخ‌شان از 550 تا 330 پیش از میلاد امتداد می‌یابد. پس از آن، دورۀ فترت سلوکیان است و سپس اشکانیان و ساسانیان. کل داده‌های اروپاییان از تاریخ ایران همین است. آن‌ها حتی دو پادشاه نخست مادی، دیاکو و فرورتیش را  به گونه‌ای حذف می‌کنند!

چرا که می‌گویند دیاکو کدخدایی مانایی بود که آشوری‌ها او را تبعید کردند و هر آنچه هم دربارۀ دیاکو می‌دانیم، افسانه است. فرورتیش هم خیلی هویت تاریخی ندارد و در حد روستابان کوچکی بوده است که آشوری‌ها و سکاها او را از بین بردند. این آن چیزی است که تاریخ‌نویس امروز اروپایی دربارۀ پیشینه ایران می‌گوید. با این حساب و از نگاه نادرست اروپاییان، قدمت ما ایرانیان از 648 پیش از میلاد بالاتر نمی‌رود.

وی افزود: اما یک تاریخنگار دیگر به نام «اوزبیوس»، چهار پادشاه دیگر را پیش از دیاکو نام می‌برد. من این چهار نفر را «ماد دورۀ دوم» می‌نامم. آن‌ها روی‌هم‌رفته از 815 تا 708 پیش از میلاد حکومت کرده‌اند. 7 سال فاصله میان پایان ماد دوم و روی کار آمدن دیاکو نیز، همان دوره‌ای است که دیودور از آن با عنوان برقراری فرمانروایی مردمسالار در ماد پیش از دیاکو نام برده است. به قدرت رسیدن مادهای دورۀ دوم، با براندازی همان سلسله‌ای انجام شد که از تاریخ ما حذف شده است.

فیروزی یادآور شد: به این معنا که آخرین فرمانروای آن دودمانِ سرنگون شده، در سال 20 پادشاهی خود، که برابر با سال 40 پیش از المپیک اول یونان بوده است، توسط فردی مادی به نام «ارپکه» و با اتحاد با یک گروه کلدانی که فرمانروایشان «بلسوس» نام داشته، سرنگون می‌شود و قدرتش به پایان می‌رسد. نام فرد کلدانی دقیقا در الواح شاهان بابلی مربوط به زمان مورد بحث به صورت «مردوک بعل اس سو ایقبی» آمده که نشان از هماهنگی اسناد نادیده گرفته شده با یافته‌های باستان‌شناختی دارد.

ارتباط دودمان ایرانی پیش از ماد دوم با جنگ تروآ

فیروزی یادآور شد: از نکات خیلی مهم این دودمان، یکی ماجرای نبرد تروآ و دخالت آنان در این جنگ است. می‌دانیم که پایان جنگ تروآ در 1184 پیش از میلاد بوده است. پادشاه بیست و ششم این سلسلۀ ایرانی، در جنگ یادشده درگیر بوده است. جهان غرب بسیار تلاش می‌کند که این پادشاه را حذف و انکار کند و نقش ایرانیان را در این نبرد مهم، نادیده بگیرد.

وی افزود: آن‌ها اینکار را می‌کنند تا بگویند که تروآ شهر مستقلی بود و در شمار اتحادیه‌های یونانی به حساب می‌آمد. در صورتی که، اگر تروآیی‌ها نیرویی در پشت سر خود نداشتند، توسط قدرت آشور بلعیده می‌شدند. آن قدرت و نیروی پشتیبان، همان دولت ایرانی است که گفتیم در تاریخ به عمد حذف کرده‌اند.

این پژوهشگر به کتاب دیودور اشاره کرد و گفت: از فرمانروای تروآ نامه‌ای در دست است، که در کتاب دیودور آمده است. او به پادشاه ایرانی می‌نویسد «یونانی‌ها به قلمرو تو حمله کرده‌اند و به شهر ما یورش برده‌اند. ما با آن‌ها روبرو شدیم. گاه پیروز بودیم و گاه شکست خوردیم. اکنون پسرم هکتور کشته شده است. بنابراین نیرویی برای کمک به ما بفرست».

وی افزود: این نامه را والی تروآ برای حاکم پارس نوشته است. آن پادشاه طبق نوشتۀ بند 23 از کتاب دوم دیودور، فرماندهی پارسی را به یاری تروآیی‌ها می‌فرستد. اما این فرمانده پارسی شکست می‌خورد. همین اشاره، قدمت تاریخ ایران را به 1100 پیش از میلاد می‌رساند.

فیروزی خاطرنشان کرد: باستان‌شناسان می‌پرسند چگونه است که این دولت با آشوری‌ها تداخل پیدا نکرده است؟ اگر به تاریخ باستان نگاه کنیم، می‌بینیم که هرگاه این دودمان ایرانی قدرت داشته است، از آشور نامی نیست یا تضعیف شده است. برای نمونه، می‌توان سده‌های 15 و 13 پیش از میلاد را نام برد که آشوری‌ها و هیتایی‌ها از تاریخ محو می‌شوند. باستان‌شناسان می‌پذیرند که آشوری‌ها در آن تاریخ به یکباره حذف می‌شوند. اما قادر نیستند این تاریکی تاریخی را توجیه کنند. در حالی که دلیل آن، قدرت‌گیری این دودمان ایرانی بوده است.

وی افزود: نخستین کسی نیز که از وی در این دودمان نامی به میان می‌آید، به 2022 پیش از میلاد می‌رسد. در این زمان هیچ خبری از آشوریان نیست. او «نینوس» نام داشته است. پس می‌توان سلسلۀ پادشاهی او را «دودمان نینوسیان» نامید. نینوس ماد را می‌گیرد، که این را دوران ماد یکم (با هشت شاه و 224 سال حکومت) می‌توان خواند. سپس راهی ارمنستان می‌شود و آنگاه به باختر (باختریانا - قفقاز کنونی) لشگر می‌کشد. او در آنجا پیروز می‌شود و با ثروتی که به دست می‌آورد، ارتش خود را بازسازی می‌کند.

این پژوهشگر تاریخ ایران باستان گفت: آنگاه پارت و خوارزم را می‌گیرد و تا سِند پیش می‌رود. اما می‌میرد و همسرش جانشین او می‌شود. این زن تا مصر و لیبی پیش می‌رود و نقش‌برجسته‌ای از خود در بیستون به یادگار می‌گذارد. این نقش‌برجسته تا زمان دیودور وجود داشته است، اما بعد از بین می‌رود. اروپاییان نام این زن را «سمیرامیس» دانسته‌اند و افسانه‌هایی دربارۀ او ساخته‌اند. اما این نام، سامی نیست و با همان دولت ایرانی پیش از ماد دوم ارتباط دارد.

وی افزود: بنیانگذار این دودمان «نینوس (روی کار آمده در سال 2022 پ.م )» فرمانروایی نواحی غربی فلات ایران را از دولت ماد و شاهی به عنوان فارنوس (خورنَ) می‌گیرد. دولتی که می‌توان به آن عنوان «ماد یکم » را داد، دارای 8 شاه بوده که به مدت 224 سال حکومت می‌کرده‌اند. نینوس در دویست و بیست و چهارمین سال حاکمیت ماد یکم، حکومت آن‌ها را در اکباتان از بین می‌برد که این موضوع نه تنها دیرینگی مادها را بسیار پیش‌تر نشان می‌دهد (تا سال 2246 پ.م)، بلکه از وجود هگمتانه تا زمانۀ یادشده خبر می‌دهد. دلیل حضور نقش‌برجستۀ فردی با کلاه مادی-پارسی در سنگ‌نگارۀ انوبانی‌نی، با دیرینگی 2000 پ.م، توسط این محاسبات و اسناد روشن می‌شود.

فیروزی همچنین در این سخنرانی، آمارها و محاسباتی را دربارۀ زمان فرمانروایی هر یک از فرمانروایان پیشدادی-کیانی ارائه و ضمن اشاره به سه شخص با نام زرتشت در تاریخ، هر کدام از آن‌ها را زماندهی کرد.

http://www.amordad.net/forum/index.php?topic=24443.0