خدایان استوره‌ای

مهرداد ایران‌مهر

هر مردمی، خدایشان از خرَدشان برمی‌آید

دوزخ در باورهای کهن ایرانی، در اَپاختر (سرزمین‌های سرد شمالی) بوده و نامش زمهریر است، که جایگاه یاران اهریمن می‌باشد.

یعنی جایی سرد که ایرانیان همواره از سوی آن در گزند بوده و برای رهایی، آتش و مهر (ایزد پرتوهای خورشید) را گرامی داشته‌اند.

همین دوزخ در میان مردمان سرزمین دشت نیزه‌گزار (تازیان)، با نام جهنم، جایی گرم و سوزان است که گنهکاران با آتش عذاب می‌بینند. یعنی همان چیزی که مدام ایشان از وجودش در سختی و گرفتاری هستند.

جالب است که دوزخ در باور مصریان باستان، جایی بود پر از آب که تمساح‌های فراوانی در آن وجود دارد.

ساکنین مصر که بیشتر در اطراف نیل سکنی دارند، همواره در وحشت از تمساح‌های آن، زندگی را سر می‌کردند.

به صفحه تلگرام ما بپیوندید، تاربرگ تاریخ روایی ایران:

https://t.me/oldhistor