انسان خردمند

مهرداد ایران‌مهر

انسانی که حدود ۱۰۰ هزار سال پیش، از شرق آفریقا به آسیای غربی نشت و گسترش یافت، تیره‌پوست (نه سیاهپوست) بود.

 

نشانگر L در میان هوموساپینس‌ها، در جنوب شرق آفریقا شکل گرفت. با گسترش جمعیت انسان‌نماها به سمت شمال، نشانگر L1 در شرق قاره تکامل یافت.

این جمعیت که نیای انسان خردمند بود، به دو شاخهء L2 و L3 تقسیم شد. شاخهء اول به غرب آفریقا رفت و نیای سیاهپوستان را شکل داد. شاخهء دوم نیز با تکامل به دو نشانگر M و N، از شمال شرق آفریقا به سمت آسیای غربی گسترش یافت.

آن دسته که در آسیای غربی و فلات ایران مستقر شده بودند، خود دو گروه شدند. بخشی ماندند و تکامل زیرگونهء سفید در همین منطقه شکل گرفت. بخشی نیز به محدودهء شمال شرق سیبری رفته و نیای زیرگونهء زرد را شکل دادند.

زیرگونهء سیاه با ویژگی‌های موی مجعد، بینی پهن و لب کلفت و پوست سیاه در غرب آفریقا تکامل پیدا کرد.

زیرگونهء زرد در نواحی سیبری شرقی با چربی دور چشم و موهای صاف تکامل یافت.

زیرگونهء سفید نیز ضمن درگیری‌های نسبتا شدید و البته آمیزش‌هایی جزیی با نئاندرتال‌ها، و زندگی در میان مدارهای ۲۵ تا ۳۹ درجه شمالی، دارای پوستی نسبتا روشن، موی نیمه‌مجعد و بینی بزرگ شد. سپس بخشی به سمت اروپا رفت و دارای ژن چشم آبی شده و گروهی نیز دوباره به داخل آفریقا و حاشیهء شمالی قاره نشت یافت.

انسان‌شناسان زیرگونه‌ای از انسان را که در جنوب صحرا و غرب آفریقا و با صفات ظاهری و زیستی خاصی تکامل یافته و سپس به سوی مرکز و جنوب آن گسترش یافت، در اصطلاح سیاهپوست می‌خوانند.

اما امروزه غلط مصطلحی در میان پژوهشگران عمومی این حوزه وجود دارد که انسان‌های خارج شده از شرق آفریقا را سیاهپوست می‌نامند! آن نیایی که از شرق آفریقا منشعب شد، تیره‌پوست (نه سیاهپوست) بود.

-Heng, HH (2009). "The genome-centric concept: resynthesis of evolutionary theory"

-Nature (2003). "Access: Human evolution: Out of Ethiopia"

به صفحه تلگرام ما بپیوندید، تاربرگ تاریخ روایی ایران:

http://t.me/oldhistor