فلسطین و برزیل

مهرداد ایران‌مهر

نام‌واژهٔ پَرَشی به گونۀ «پِرسِت» در متن‌های مصری آمده، که سپس تبدیل به «پِلِسِت» شده است. («-ت» ویژۀ حالت جمع زبان‌های ایرانی است)

 

همین نام، به گونۀ «پِرسیت (فَرزیان)» در تورات (سِفر آفرینش) نیز ثبت شده، که سرانجام به صورت «فیلیستی (فلسطینی /پِلِسِت/)» در آمده است.

نام برخی کالاهای بازرگانی و فرهنگی که از سرزمین اصلی (پَرَشی در شرق فلات ایران) به میانرودان و فلسطین و مصر برده می‌شد، مانند «بَرزِل /پَرسِ.ل/ (آهن)» و «پاراش (اسب)» و جز این‌ها، برگرفته از نام این قوم است.

همچنین با نگاه به ریشۀ واژۀ «آهن» در زبان‌های میانرودانی که با نام قوم پَرَشی در پیوند است (پَرزئلا)، نیز یادآور می‌گردد هم‌اکنون ناحیه‌ای به نام «البَرازیل» در کرانۀ شرقی مدیترانه (جنوب غزه/ فلسطین) وجود دارد.

واژۀ ترکیبیِ «های-برزیل»، در زبان‌های آسیای غربی به معنای «سرزمین آهن» است. در زبان «عبری نو» هم واژۀ برزیل معنیِ آهن می‌دهد. جالب است که این نام (برزیل)، در افسانه‌های کهن ایر-لندی نیز با عنوان «سرزمینی افسانه‌ای در غرب»، فراوان تکرار شده است.

-دانشنامه کاشان

به صفحه تلگرام ما بپیوندید، تاربرگ تاریخ روایی ایران:

http://t.me/oldhistor