گردآوری: مهرداد ایرانمهر
در کاوشهای باستانشناسی سال ۲۰۱۹، در ویرانههای شهر پاناگوریا مجاور شبهجزیره کریمه، کتیبهای مرمرین به پارسی باستان از داریوش هخامنشی کشف شد.
مهرداد ایرانمهر
هخامنشیان در کتیبههایشان همواره خود را در ۴ لایه معرفی کردهاند:
-من داریوش/من خشیارشا (دمَنَ، خانه)
-پسر ویشتاسپ/پسر داریوششاه (ویس، خاندان)
-هخامنشی (زَنَ، زَنتو، دودمان /ژنوس لاتین)
-پارسَ پارسَ/هیَ، پسر پارسَهایی از پارسَه (دهیو، زادگاه /کهین)
-ایرییَ-خشَیثیَ (خاستگاه /مَهین)
مهرداد ایرانمهر
شوربختانه اسناد مکتوب بسیار کمی از کوروش مانده است. اما در بخش نسبتا سالم منشور، به آشوربانیپال اشاره میکند.
داریوش بزرگ (هیروگلیف)
فرعون دودمان بیست و هفتم، مصر
دروازه معبد هبت
به صفحه تلگرام ما بپیوندید، تاربرگ تاریخ روایی ایران:
سورنا فیروزی
آیا فرمانروایان آخرین دورۀ بابل، ایرانی بودهاند؟
بابل سرزمینی است که در جنوب میانرودان جای دارد. این سرزمین در بخشی از اوستای کهن (رامیشت) به صورت «کویرینتَ»، در آبانیشت «بَوری»، در اسناد گوناگون میانرودانی و استوانۀ کوروش «سومر»، در نوشتههایی از میانرودان «بابل و کلده»، در نوشتههای پارسی هخامنشی «بابیروش»، در نوشتههای یونانی «بابیلونیا» و در نوشتگان پهلوی «بابل» ثبت شده است.