مادها، از دیرباز تا دیاکو

گردآوری و تنظیم: مهرداد معمارزاده طهران (ایران‌مهر)

برگرفته از: دانشنامه کاشان - جلد ٣ و ۴، دکتر جهانشاه درخشانی

https://www.balatarin.com/permlink/2014/11/12/3725816

«مَدَه» در متن‌های کهن میانرودان، نامی جغرافیایی است. واژه یا نام خاص سومریِ «مَدَه» بی‌گمان یک وام‌واژه است.

گودِه‌آ فرمانروای شهر لَگَش در میانرودان (۴١۵٠ سال پیش)، «مَدَه» را سرزمینی یاد می‌کند که در آن حبوبات می‌روید.(اشاره به سرزمینی ویژه، نه به معنای عام آن)

این سرزمین، گویا پهنه‌ای بس گسترده بوده است. زیرا «مَدَه» به گونۀ پیشوند همراه نام چندین جا آورده شده است که همگی در باختر فلات ایران قرار داشتند، مانند مَرتو، سوبَرتو، اَنشان، کیمَش، گوتیوم و جز آن.

حضور کهن‌تر مادها و پارسیان در ایران

موضوع پایان‌نامۀ یک پژوهشگر

«بررسی احتمال حضور فیزیکی و سیاسی کهن‌تر مادها و پارسیان از هزارۀ سوم پیش از میلاد در فلات ایران بر پایۀ مطالعه تطبیقی میان برخی شواهد باستان‌شناختی غرب فلات ایران و متون میانرودانی، یونانی، ایرانی، ارمنی و سریانی»

این عنوان پایانان‌نامۀ رشته کارشناسی ارشد باستان‌شناسی سورنا فیروزی پژوهشگر تاریخ و فرهنگ ایران است. وی پیش از این کارشناسی ارشد خود را در رشتۀ ژنتیک هم گرفته بود.

نشست دفاع وی دوشنبه ۶ بهمن ۱۳۹۳ در دانشکدۀ ادبیات دانشگاه تهران برگزار شد.