قلمرو کهن میانی در یک قاب

سمت راست: اسیر بیگانه، مصر (هزاره چهارم)

سمت چپ: اسیر مادی، زاگرس (هزاره سوم)

فراعنه مصر

مهرداد ایران‌مهر

در مصری باستان، «پر/ پری» به کاخ فرمانروا گفته می‌شود.

از این رو، فرمانروایان مصر را «پرآ/ پرون» می‌نامیدند، که گونهٔ معرب آن یعنی «فرعون» در فارسی رواج دارد.

Per-âa, Pharaoh

imperative, imperator

بررسی واژهٔ ذوالقرنین

نخست سنجیده شود واژۀ اوستایی «سَرَه (سر)» در پیوند با واژۀ لووی هیروگلیفیِ «شَری (بالا)»(از گونۀ سَتِم)، در برابرِ واژۀ یونانیِ «کَرَه /کر/ (سر)»(از گونۀ کِنتوم)؛

واژۀ اوستایی «سرو /س صامت/ (شاخ)» در پیوند با واژۀ لووی هیروگلیفیِ «سورنَه، شَوَتَر (شاخ)»، در برابرِ واژۀ لاتین «کُرنو /کُرن/ (شاخ)»(وام‌واژۀ عربیِ «قرن /شاخ/، ذوالقرنین»).

داستان سینوهه در متن‌های مصری

داستان سینوهه به شکل افسانه نیز منتشر شده است که ارزش تاریخی ندارد. متن اصلی سینوهه به خط هیروگلیف مصری، بیشتر از ۶۵۸ سطر کوتاه نیست.

ردپای گوتی‌های باستانی از مرز چین تا مصر

گردآوری و تنظیم: مهرداد معمارزاده طهران (ایران‌مهر)

برگرفته از: دانشنامۀ کاشان - جلد 3 و 4، دکتر جهانشاه درخشانی

https://www.balatarin.com/permlink/2014/12/2/3742151

کهن‌ترین اشاره به سرزمین گوتیوم (کوتیوم)، در دوران پیش از فرمانروایی سارگُن یکم و در سندی از «لوگَل‌آنِه‌موندو» فرمانروای شهر اَدَب در میانرودان (4500 سال پیش) بوده است.

در این سند، به سرزمین گوتیوم همراه سرزمین‌های سوبَرتو و «کور-/گیش/‌اِرین»(1) در پهنۀ شمال خاوری و ایلام در پهنۀ جنوب خاوریِ میانرودان و سرانجام سرزمین پَرَشی در خاور ایران اشاره می‌شود.