در کدام قرن هستیم؟

در کمال تعجب، باز دوباره روشنفکرها میدان‌دار شده و فکری غریب را طبق معمول در جامعه رواج داده و در حال جا انداختن آن هستند.
این فکر غلط از سال گذشته آغاز شد. بدینگونه که با تحویل سال ۱۴۰۰ و تبریک‌های متداول مردم در سال نو، یک تبریک دیگر نیز دهان به دهان چرخید. آن تبریک نیز آغازِ به اصطلاح قرن جدید بود. یعنی قرن چهاردهم هجری شمسی به پایان رسید و وارد قرن پانزدهم آن شدیم.
فکر غلط آن بود که، «خیر، آغاز قرن جدید از ۱۴۰۱ خواهد بود». اثرات این تفکر نابخردانه را امسال شاهد هستیم که صداوسیما و مجریان کم‌سوادش در حال آماده‌سازی افکار عمومی در خصوص ورود به قرن جدید هستند!

مبدا گاهشماری ایرانی

کدام سال، ریشۀ ایرانی داشته و مستند است؟
 ۲۵۸۱ شاهنشاهی
۳۷۶۰ زرتشتی
۱۴۰۱ شمسی
۱۴۴۳ قمری
۲۰۲۲ میلادی
۶۷۷۲ آشوری
۷۰۴۴ میترایی آریایی
۱۴۱۰۱ اهورایی

ماهی، نمادی ایرانی

یکی از نمادهایی که چند سالی است روشنفکران و برخی مذهبیون، نفرتی عجیب نسبت به آن بروز می‌دهند، ماهی قرمز سفرۀ هفت‌سین در خوان نوروزی است.
یک سال، نگران مرگ و میر این آبزیان شدند و وقتی تیرشان به سنگ خورد، آنگاه دلسوز مردم شدند و گفتند این جانور کثیف است و از آن بیماری می‌گیرید. سپس گفتند که اصلا ایرانی نیست و از چین آمده، و خلاصه آنکه هر سال حقه‌ای جدید را در این باره از کیسۀ رسانه‌های زنجیره‌ای خود بیرون آوردند.

نوروز، باشکوه‌ترین جشن جهان

گردآوری: مهرداد ایران‌مهر

ز کوی یار می‌آید نسیم باد نوروزی

ازین باد ار مدد خواهی، چراغ دل برافروزی (حافظ)

سرانجام، تلاش‌های چندین سالۀ فرهنگدوستان به بار نشست و نوروز ایرانی در جایگاه «میراث فرهنگی بشری» از سوی سازمان علمی - فرهنگیِ یونسکو پذیرفته شد، و در نشست سازمان ملل متحد نیز در شمار روزهای جهانی جای گرفت.

پذیرش این میراث معنویِ مشترک از سوی کانون‌های بزرگ فرهنگی و سیاسی جهان، توانایی و ظرفیت بالای «فرهنگ ملی» ایرانیان و نیز جایگاه والای این روز بزرگ را در تاریخ زندگی ملت‌هایی نشان می‌دهد که «نوروز» را ارج می‌نهند.

مادها و سرزمین مده

گردآوری و تنظیم: مهرداد ایران‌مهر

برگرفته از: دانشنامۀ کاشان - جلد ۳ و ۴، دکتر جهانشاه درخشانی

«مَدَه» در متن‌های کهن میانرودان، نامی جغرافیایی است. واژه یا نام خاص سومریِ «مَدَه» بی‌گمان یک وام‌واژه است.

این سرزمین گویا پهنه‌ای بس گسترده بوده است. زیرا مَدَه به گونۀ پیشوند همراه نام چندین جا آورده شده است که همگی در باختر فلات ایران قرار داشتند، مانند مَرتو، سوبَرتو، انشان، کیمَش، گوتیوم و جز آن.